అపాయంలో ఉపాయం

ఒక రోజు అక్బర్, బీర్బల్ వనంలో విహారానికి వెళ్లారు. ఇద్దరూ కాస్సేపు వనంలో నడిచిన తర్వాత అక్బర్ పాదుషాకి ఒక సందేహం వచ్చింది. ‘‘ బీర్బల్ ! హఠాత్తుగా ఏదైనా అపాయం వచ్చిందనుకో, అప్పడు ఏ చెయ్యాలి ?’’ అని అడిగాడు.

‘‘ ఏముంది ప్రభూ! ఆ అపాయాన్న్ని ఉపాయంతో తప్పించుకోవాలి. ‘‘ అపాయాన్ని తప్పించుకోవడానికి ఉపాయమే కావాలా ? ఆయుదం ఉంటే సరిపోదా?’’ అని అడిగాడు. అక్బర్. ‘‘ కాదు ప్రభూ! ఉపాయం ఆయుధం కంటే గొప్పది’’ అని సమాధానం చెప్పాడు బీర్బల్. బీర్బల్ చెప్పిన దాంతో అక్బర్ అంగీకరించలేదు. ఆయుదం ఉంటే ఎలాంటి అపాయం నుండైనా బయటపడొచ్చు. అని వాదించడం మొదలు పెట్టాడు.

ఇంతల వారిద్దరికీ ఎనుగు ఘీంకారం వినిపించింది. ఇద్దరూ ఉలిక్కిపడి వెనక్కి తిరిగి చూశారు. ఒక మందించిన ఎనుగు వనంలోని మనషుల్ని తొండంతో విసిరేస్తూ, చెట్లని తొక్కుతూ, బీకరంగా ఘీంకారం చేస్తూ వీరివైపు వచ్చింది. అక్బర్ వెంటనే ఒరలో ఉన్న కత్తిని తీసి, దాన్ని పట్టుకుని నిలబడ్డాడు. అయినా ఏనుగుకి అది అని ఏం తెలసు? అది లెక్క చేయకుండా మీది మీదికి వచ్చేస్తుంది. ఆ చిన్న కత్తి, అంతపెద్ద ఏనుగుని ఏం చేయగలదు? దానికి తోడు అది మదించిన ఏనుగు.

జరగబోయే ప్రమాదం పసిగట్టిన అక్బర్, బీర్బల్ వెనక్కి పరుగుతీసి అక్కడ ఉన్న ఒక ఎత్తయిన అరుగని ఎక్కి ఏనుగు బారినుండి బయటపడ్డారు. ‘‘ చూశారా ప్రభూ!మీ దగ్గర కత్తి ఉన్నా మీరేమి చేయలేకపోయారు. పరిగెత్తి ఈ అరుగు ఎక్కడమన్నదే ఉపాయం! అన్నాడు బీర్బల్. ‘‘ నువ్వు చైప్పిందే సరియైనది’’ అంటూ అక్బర్ బీర్బల్ ని మెచ్చుకున్నాడు.