కోయిల పాట

మృగరాజు అడవిలో సపరివారంగా విందులారగించి గుహకు తిరిగి వచ్చేసరికి అర్థరాత్రి దాటింది. అమ్మాజీ! అప్పాజీ బయటకు వెళ్లి కాసేపు ఆడుకుంటాను. అంది సింహం పిల్ల. సరే వెళ్లిరా అన్నాయి పెద్ద సింహాలు. గుహకు దిగువగా ఉన్న చిన్న నీటి మడుగు వద్దకు నడిచింది. సింహం పిల్ల. అక్కడ ఆడుకుంటున్న కుండేళ్ళు, లేడి కూనలు, ఉడతలు, పావురాలు చెంగున గెంతి పొదల్లో దాక్కున్నాయి. ఇఫ్పుడే కడుపు నిందా తిని వస్తున్నాను. భయపడకండి ఆడుకుందా రండి. అంటూ ఆ మృదువుగా పిలిచింది. సింహం పిల్ల.

ఆ మాట విని అవన్నీ బయటకు వచ్చి. యువరాజుకు జయము జయము అన్నాయి. ఆహా.. వెన్నెల ఎంత హాయిగా వుంది. అంది సింహం పిల్ల. ఔనౌను అంటూ వంత పాడాయి నేస్తాలు. ఈ వెన్నెలలో ఎవరైనా చక్కగా పాటలు పాడితే బాగుంటుంది కదూ? వెంటనే మడుగులోని కప్పలన్నీ రకరకాల పాటలు పాడాయి. సింహ కిషోరం చెవులు మూసుకుంది. కొండ గొర్రెపిల్ల బేబే అని పాడింది. నక్కపిల్ల ఊళ పెట్టింది. ఇంతటి విశాల సామ్రాజ్యంలో తియ్యగా పాడేవాళ్ళు ఒక్కరూ లేరా అని నిట్టూర్చింది. సింహం పిల్ల. లేకేం కోయిలతో సాటి వచ్చే వారెవరూ లేరు. అంది కాకిపిల్ల అయితే వెళ్ళు ఇక్కడికి వచ్చి పాడమన్నానని చెప్పు.. ఇది నా ఆజ్ఞ! అంది సింహం పిల్ల. కాకిపిల్ల తుర్రున ఎగిరి వెళ్ళి. కాసేపటికి తిరిగి వచ్చింది. రానంటున్నది యువరాజా... పాడనంటున్నది అని చెప్పింది. అంత పొగరా దానికి ? ఆజ్ఞ పాటించకపోతే రాజ్య బహిష్కరణ శిక్ష తప్పదని చెప్పు అంది. కాకిపిల్ల వెళ్లి వచ్చి చెప్పాను యువరాజా అని నోరు విప్పలేదు. అడవిదాటి ఎగురుతూ వెళ్ళిపోయింది. అంది.

యువరాజు కబుర్లన్నీ విన్న మృగరాజు మడుగు దగ్గరకు వచ్చి హితువు చెప్పింది. పుత్రా... కవులను, గాయకులను ఆజ్ఞాపించడం తప్పు. కోయిలది స్వేచ్చాగానం. అది పాడేదాకా మనం వేచి ఉండాలి. నాలుగైదు నెలలు గడిచాయి. చెట్టు చివుల్లు తొడిగాయి. దిక్కుల చివరి నుంచి ఓ శ్రావ్యమైన పాట లీలగా అడవిలోకి ప్రవేశించింది. కూ... కూ... ఆహా... ఎంత హాయి. ఆ పాట కోయిలదే... చివుల్లు తొడిగిన ఓ మామిడి చెట్లో కోయిల నక్కి కూర్చుని వసంత రాగాలు ఆలపిస్తోంది. సింహం పిల్ల వెళ్లి కోయిల ముందు మోకరిల్లింది. మిత్రమా... నా అపరాధాన్ని మన్నించు. ఈ వనసీమలకు సామ్రాట్టును నేను నువ్వే అడివిలోకి తిరిగిరా అని ప్రార్థించింది. ఔనౌనంటూ ప్రాణకోటి ముక్త కంఠంతో వంతపాడింది.