అత్తాకోడళ్ళ పోరు

 

ఏ ముహూర్తాన అరుంధతి అత్తవారింట అడుగు పెట్టిందోగాని, ఆమెకూ, అత్త ఆండాళ్ళమ్మకూ క్షణం పడేదికాదు. అత్త ఎడ్డెమంటే, కోడలు తెడ్డెమనేది. ఎప్పుడైనా మనసుపడి కోడలు కొత్త చీర సింగారించి శిగలో పూల చెండు తురుముకుంటే, ఆండాళ్ళమ్మకు మనసు ఒప్పేదికాదు. ‘‘ఏమిటీ వీధిమనిషివేషాలు? అసలిది సంసారుల కొంపేనా!'' అని ఈసడించేది.

 

‘‘నేను సింగారించుకుంటే, కళ్ళల్లో నిప్పులు పోసుకుంటావెందుకు?'' అని అత్తను ఎత్తిపొడిచేది అరుంధతి. ఏరోజైనా ఆండాళ్ళమ్మ తోటకూర తెచ్చి తి…్యుగూర చె…్యుమంటే, నీ కొడుక్కు పుల్లగూరే ఇష్టమని-పెడసరంగా బదులిచ్చేది అరుంధతి. రోజంతా పొలంలో కష్టపడి పని చేసి, చీకటి పడేవేళకు ఇంటికి తిరిగి వచ్చే అమర…్యుకు, ఈ అత్తాకోడళ్ళ పోరుతో మనశ్శాంతి లేకుండా పోయింది.

 

సాధుస్వభావంగల అతను, అటుభార్యకు గాని, ఇటు తల్లికిగాని సర్ది చెప్పలేక సతమతమై పోేువాడు. ఒక రోజు సా…ుంకాలం, ఇంటికి తిరిగి పోవడానికి మనసురాక, అమర…్యు పొలం గట్టు మీద విచారంగా కూర్చున్నాడు. అంతూపొంతూ లేకుండా ఎటైనా పారిపోవడమా లేక సన్యాసుల్లో కలిసి పోవడమా అని ఆలోచి స్తున్న అమర…్యును, ఆ దారి వెంట వెళుతున్న అతడి మిత్రులు రామ…్యు, భీమ…్యు చూసి దగ్గరకు వచ్చి, ‘‘ఏమైంది?

 

కొత్తగా పెళ్ళయిన వాడివి ఇట్లా దిగాలు పడి, ఇంటికి పోకుండా ఇక్కడ కూర్చున్నావేమిటి?'' అని అడిగారు. అమర…్యు, వాళ్ళకు తన పరిస్థితి వివరించి, ‘‘సరే, అంతా నాఖర్మ! అనుభవించక తప్పదు కదా. అది సరే, ఇప్పుడు మీ ప్ర…ూణం ఎక్కడిదాక?'' అని అడిగాడు. అందుకు వాళ్ళు, ‘‘పొరుగూరులో నాటకాలాడుతున్నారు. వేషంకట్టడానికి వెళుతున్నాం.

త్వరలో శ్రీరామ నవమి వస్తున్నది కదా!'' అన్నారు. ఆ తర్వాత రామ…్యు, భీమ…్యులు కాసేపు అమర…్యుతో అవీయివీ మాట్లాడి, ‘‘నువ్వేమీ దిగులు పెట్టుకోకుండా ఇంటికి వెళ్ళు. త్వరలోనే నీ సమస్య పరిష్కారమై పోతుందిలే!'' అన్నాడు రామ…్యు. ‘‘అవును, రామ…్యు మాటకు తిరుగు లేదు మరి!'' అంటూ భీమ…్యు గట్టిగా నవ్వాడు.

 

ఒక వారం గడిచింది. ఆ రోజు నిండుపున్నమి. అమర…్యు గాఢనిద్రలో వున్నాడు. పెరట్లో నూతి దగ్గర ఏదో గలగలమంటూ పెద్దగా శబ్దం వినిపించింది. అత్తాకోడళ్ళిద్దరూ ఉలిక్కి పడి లేచి కూర్చుని, ఏమిటా శబ్దం అని ఆశ్చర్య పోతూ, పెరటిగుమ్మం తలుపు తీసి పెరట్లోకి వెళ్ళారు. నూతి గట్టుమీద రెండు జడల ద…్యూలు కూర్చుని, ఒక నగల మూటను ఊపుతూ గలగల శబ్దం చేస్తున్నవి. అది చూసి కెవ్వున అరవబోయిన అత్తాకోడళ్ళకు గొంతు పెగల్లేదు.

 

అది గమనించిన జడలద…్యూలు, ‘‘భ…ుపడకండి! మనుషుల్లో మంచివాళ్ళున్నటే్ట, ద…్యూల్లో మంచి ద…్యూలుండడం విడ్డూరమేంకాదు. అసలు సంగతేమంటే-అత్తాకోడళ్ళ పోరులేని ఇంట, ఈ నగల మూట వదిలి వెళదామని, ఊరంతా గాలిస్తూ ఇటు వచ్చాం. ఎంత తిరిగినా ఎక్కడా అలాంటి ఇల్లు ఒక్కటీ కనిపించలేదు. ఈ ఇంట్లోనూ అత్తాకోడళ్ళ మధ్య సఖ్యతవున్నట్టు తోచదు!'' అంటూ ఉస్సురుమన్నది పెద్ద జడలద…్యుం.

ఈ మాటలతో కొంత ధైర్యం తెచ్చుకున్న ఆండాళ్ళమ్మ, ‘‘సరే, ఇంతకూ ఈ నగల మూట మీకెక్కడిది?'' అని అడిగింది మెల్లగా అడుగు ముందుకు వేస్తూ. ఆ ప్రశ్నకు చిన్న జడలద…్యుం రెండు చేతులతో గట్టిగా తలగోక్కుని, ‘‘అదంతా చాలా పెద్ద కథ! నాలుగు మాటల్లో - మొన్న అర్ధరాత్రి మేమిద్దరం అడవిలో తిరుగు తూండగా, ఇద్దరు దొంగలు ఈ నగల మూటతో మాకెదురు పడి, కెవ్వుమంటూ కేకపెట్టి, మూటను జారవిడిచి చెట్లకడ్డంపడి పరుగు తీశారు,'' అన్నది.

 

ఆ జవాబువింటూనే ఆండాళ్ళమ్మ ఏదో మాట్లాడబోేుంతలో అరుంధతి ఆగమన్నట్టు అత్తకేసి గట్టిగా చేయివూపి, ‘‘మీ కథ బుద్ధిమంతులూ నమ్మదగినట్టుగానే వుంది! అయితే, ఆ నగలను ఎవరైనా పేదవాళ్ళకు దానం చె…్యుకుండా, పోరు లేని అత్తాకోడళ్ళకే ఇవ్వాలన్న ఆలోచన ఎందుక్కలిగింది మీకు?'' అని అడిగింది. అందుకు పెద్ద జడలద…్యుం విచారంగా, ‘‘గొంతు పట్టుకుపోేు ప్రశ్న అడిగావు, కోడలా! మేమిద్దరం కూడా మీలాగే అయినదానికీ కానిదానికీ పోట్లాడుకునే అత్తాకోడళ్ళమే.

 

మా ఇంటి కెదురుగా ధ్యానమందిరం ఒకటుండేది. అందులో ధ్యానం చేసుకునే జటామునికి, మా అరుపులూ కేకలూ ధ్యానభంగం కలిగిస్తూండడంతో ఆగ్రహించి, మమ్మల్ని ద…్యూలై పొమ్మని శపించాడు. అప్పుడు మేం ఆ…ున పాదాలపై బడి, క్షమించమని కోరగా - ఏ ఇంట్లో అయితే, అత్తాకోడళ్ళు సఖ్యంగా వుంటారో, ఆ ఇంటికి మీరు మంచి చేశారంటే, అప్పుడు మీకు ద…్యూల రూపం పోయి మనిషి రూపం వస్తుంది, అని చెప్పాడు,'' అన్నది.

 

అప్పుడు ఆండాళ్ళమ్మ, ‘‘ఇంతకూ ఆ నగల మూటను మాకిస్తారు గదా!'' అన్నది సందేహిస్తూ. ‘‘ఓ, నిక్షేపంగా ఇస్తాం! దానికి బదులుగా, మీరు మాకొక మాటివ్వాలి,'' అన్నది చిన్న జడలద…్యుం. ‘‘అలాగే! చెప్పండి,'' అన్నారు అత్తాకోడళ్ళు ఆశగా. ‘‘వచ్చే పౌర్ణమికి నగల మూటతో మళ్ళీ వస్తాం. ఈ నగల మీది ఆశతో కాకుండా, మీ అత్తాకోడళ్ళు నిజంగానే ఎంతో సఖ్యంగా వుండాలి. అలావున్నారా లేదా అనేది, మేం అదృశ్యంగా వుండి కనిపెడుతూనే వుంటాం.

సరే, తొలికోడి కూసేవేళయింది. పోయి, తలుపులు మూసుకుని పడుకోండి,'' అన్నవి జడలద…్యూలు. అత్తాకోడళ్ళు తృప్తిగా తలాడించి, ఒకరి చెయ్యి ఒకరు పట్టుకుని ఇంట్లోకి వెళ్ళాక, ద…్యూలు రెండూ పెరటి గోడదూకి చీకట్లో కలిసిపో…ూయి. ఆ మర్నాటి నుంచీ అత్తాకోడళ్ళు మంత్రం వేసినట్టుగా, తల్లీకూతుళ్ళలాగా సఖ్యంగా, ప్రేమగా మెలగ సాగారు. ఇది చూసి అమర…్యుకు అంతులేని ఆనందమూ ఆశ్చర్యమూ కలిగింది.

 

ఈ విధంగా ముప్ఫయి రోజులు గడిచి పో…ూయి. ఆ రోజు పౌర్ణమి. పెరట్లో వెన్నెల విరగబూచి కాస్తున్నది. ఎప్పుడు ఆ జడల ద…్యూలు వస్తా…ూ, నగల మూట తమ చేతికిస్తా…ూ అని, అత్తాకోడళ్ళిద్దరూ నిద్రపోకుండా కాచుక్కూర్చున్నారు. తొలికోడి కూసింది. అయినా ద…్యూల జాడలేదు. అత్త ఆండాళ్ళమ్మ విచారంగా అరుంధతితో, ‘‘మనం ఎలాంటి దురుద్దేశాలు లేకుండా ప్రేమకన బరుచుకోవాలని ద…్యూలు చెప్పాయి కదా!

 

నాకు లోలోపల అప్పుడప్పుడు కొన్ని చెడ్డ ఆలోచనలూ, కపట బుద్ధీ కలిగిన మాట నిజం. ఇది గ్రహించే ద…్యూలు రాలేదనుకుంటున్నాను,'' అన్నది. ‘‘నీలాగే నాకూ అలాంటి ఆలోచనలు వచ్చిన మాట నిజం, అత్త…్యూ! నగల సంగతి ఎందుకు? ఈ నెల్లాళ్ళూ మనం ఎంతో అన్యోన్యంగా వున్నాం. ఇక బతికినన్నాళ్ళూ ఇలాగే కలిసి కట్టుగా జీవిద్దాం. అప్పుడు, మీ అబ్బాయి కూడా ఎంతగానో సంతోషిస్తాడు,'' అన్నది అరుంధతి.

 

‘‘అవును మరి! చిన్న దానివైనా ఎంచక్కటి ఆలోచనవచ్చిందే నీకు, అరుంధతీ!'' అంటూ ఆండాళ్ళమ్మ, కోడలిని మెచ్చుకున్నది. పక్కగదిలో వున్న అమర…్యు, తొలికోడి కూతవింటూనే, ఇక పొలానికి వెళ్ళాలని బ…ుల్దేరబోతూ, వాళ్ళ సంభాషణ విని, అత్తాకోడళ్ళలో వచ్చిన మంచి మార్పుకు చాలా ఆనందించాడు. తన మిత్రులిద్దరూ ద…్యూల రూపంలో వచ్చి తన ఇంటిని చక్కదిద్దారన్న సంగతి, అతడికి తెలి…ుదు!