ఆరోజు పిల్లలందరూ రాత్రి భోజనాలు పెందలాడే ముగించి, ‘‘కథ చెప్పు,
బామ్మా!'' అంటూ, సావిత్రమ్మ బామ్మ చుట్టూ చేరారు. ఆమె అందరి కేసీ
ఆప్యా
ుంగా ఓమారు చూసి, కథ చెప్పడం ప్రారంభించింది: పూర్వం కొండపల్లి అనే
గ్రామంలో, రంగ
్యు అనే రైతువుండేవాడు. రంగ
్యుకు నాలుగెకరాల భూమివుందిగాని,
అందులో రెండెకరాలు బీడే, నిండారాళ్ళమ
ుం.
అతడికి ఇద్దరు కొడుకులు. వాళ్ళు చేతికి అందివస్తున్న వేళకు, అతడి
భార్యకన్ను మూసింది. రంగ
్యు పెద్ద కొడుకు వీర
్యు మహా బద్ధకస్తుడు. తండ్రి
ఎంత చెప్పినా చెవిని పెట్టకుండా, వేళకు భోంచేసి, ఇరుగూ పొరుగూతో ఉబుసు
పోని కబుర్లాడేవాడు. చిన్న కొడుకు మల్ల
్యు మంచి పనిమంతుడు, కష్టజీవి.
ఇలావుండగా - రంగ
్యుకు హఠాత్తుగా ఏదో జబ్బు చేసి మంచాన పడ్డాడు. ఒకనాడు
చిన్న కొడుకు మల్ల
్యును చేరబిలిచి, కళ్ళ నీళ్ళుపెట్టుకుంటూ, ‘‘నా
ునా!
నేనింకా ఆటే్ట రోజులు బతికేలా లేను.
నీ గురించి బెంగలేదు గాని, నీ అన్న గురించే భ
ుంగా వుంది. నా కోరిక
ఒకటి తీర్చగలవా?'' అన్నాడు. ‘‘చెప్పు, నాన్నా! నువ్వేం చెప్పినా కాదనను,''
అన్నాడు మల్ల
్యు. రంగ
్యు, ‘‘ఒరే, మల్ల! నువ్వు శ్రమజీవివి. శ్రమ చేసే
వాడికి దేవుడు ఎప్పుడూ సహా
ుపడతాడు. అంచేత నువ్వు మనపొలంలో బీడుగావున్న
రెండెకరాలూ తీసుకో.
ఆ పొలం నీచేతికింద మరిరెండేళ్ళు నలిగిందంటే బంగారం పండుతుంది. మంచి
భూమి రెండెకరాలూ, నీ అన్నకియ్యి. నీకు వీలైనంతవరకూ వాడికి సా
ుంచేస్తూ
వుండు. ఇదే నా కోరిక!'' అని చెప్పి కన్నుమూశాడు. ఆ తర్వాత మల్ల
్యు, తండ్రి
కోరినటే్ట మంచి భూమి అన్నకిచ్చి, ఇల్లు కూడా అన్న పరంచేసి, తను
బీడుపొలంలోనే ఒక వారగా చిన్న పాక వేసుకునివుంటూ అహోరాత్రాలు కష్ట పడటం
ప్రారంభించాడు.
మల్ల
్యు బీడుపొలాన్ని ఆనుకుని, ఒక పెద్ద ఉసిరిచెట్టు వున్నది. ఆ
చెట్టు మీద వుంటున్న ఒక దేవత, రాళ్ళమ
ుంగావున్న బీడులో మల్ల
్యు
గొడ్డుచాకిరీ చె
్యుటం చూసి జాలి పడింది. అతడి శ్రమ రెండింతలుగా ఫలించాలని
దీవించింది. మల్ల
్యు ప్రతి అంగుళమూ చక్కగా దున్ని విత్తులు విత్తాడు.
ప్రతి విత్తనమూ మొలకై పైరు ఏపుగా ఎదిగి పచ్చగా కళకళ్ళాడ సాగింది.
మల్ల
్యు పని ఇలా వుండగా, అన్న వీర
్యు తన పొలం చే
ుడానికి పనివాళ్ళను
పెట్టి, సోమరిగా ఊళ్ళో కబుర్లాడుతూ కాలక్షేపం చే
ుసాగాడు. అందువల్ల,
వీర
్యు పొలం, మల్ల
్యుపొలం ముందు తీసికట్టయింది. వీర
్యు ఒకనాడు మల్ల
్యు
పొలంవైపు వెళ్ళాడు. నిండుగా కళకళ్ళాడి పోతున్న తమ్ముడి పొలం చూసే సరికి,
అతడికళ్ళు పచ్చబడ్డాయి.
వెంటనే మల్ల
్యును పిలిచి లేని ఆప్యా
ుత నటిస్తూ, ‘‘తమ్ముడూ! నాన్న
నీకు బీడుభూమి ఇచ్చి అన్యా
ుం చేశాడు. నేను హాయిగా సుఖపడుతూంటే, నువ్వు
రెక్కలు ముక్కలు చేసుకోవలసి వస్తున్నది. మనం ఈ క్షణానే మార్చుకుందాం!''
అన్నాడు. మల్ల
్యుకు, అన్న దురుద్దేశ్యం అర్థమైంది. అయినా, అతడు తండ్రి
తుది కోరిక గుర్తు తెచ్చుకుని, పంటతో నిండుగావున్న తన పొలాన్ని అన్నకు
స్వాధీనం చేశాడు.
మల్ల
్యుకు జరిగిన అన్యా
ుం గురించి ఊరి పెద్ద భూష
్యుకు తెలిసి
మండిపడ్డాడు. ఆ
ున వీర
్యును నిలుచున్న పళంగారప్పించి, ‘‘వీర
్యూ! నీ
తమ్ముడి మంచితనాన్ని అలుసుగా తీసుకుని, అతణ్ణి నువ్విలా అన్యా
ుం చే
ుటం
ఏమీ బాగులేదు. మరొకసారి నువ్వతడి పొలం జోలికి వెళ్ళావంటే, నిన్ను కఠినంగా
శిక్షస్తాను!'' అంటూ కటువుగా హెచ్చరించాడు.
ఆ తర్వాత తనే స్వ
ుంగా మల్ల
్యు పాకకు వెళ్ళిన భూష
్యు, ‘‘నా
ునా,
బాగున్నావా?'' అంటూ పలకరించి, తన పాలేరు చేత మోయించుకు వచ్చిన బి
్యుపు
మూటను పాకలో పెట్టించి, ‘‘మల్ల
్యూ! నీకేదో ఉత్తి పుణ్యాన దానం
చేస్తున్నాననుకోకు. మా ఒక్కగానొక్క బిడ్డ చంద్రమ్మను, నీకిచ్చి చే
ూలన్నది
మాకోరిక.
చంద్రమ్మ కూడా నువ్వంటే ఇష్టపడుతున్నది. నా కూతుర్ని పెళ్ళాడి, నా
ఇల్లే నీ ఇల్లనుకుని వచ్చివుండు,'' అన్నాడు. భూష
్యు ఆదరణకు మల్ల
్యు కళ్ళు
చెమర్చాయి. అతడు విన
ుంగా, ‘‘అ
్యూ, మీ అమ్మాయిని పెళ్ళాడేందుకు,
నాకెలాంటి అభ్యంతరమూ లేదు.
అయితే, ప్రస్తుతం ఆమెకు ఒక మంచిచీర కొనడానికి కూడా వీల్లేని దశలో
వున్నాను. ఈ ఏడంతా కష్టపడి నాలుగు రూకలు కూడగట్టుకోనివ్వండి. పైఏడు చిన్నదో
చితకదో నగ పెట్టి మరీ ఆమెను పెళ్ళాడతాను,'' అన్నాడు. మల్ల
్యు
ఆత్మాభిమానానికి సంతోషించిన భూష
్యు, మరేమీ మాట్లాడకుండా తిరిగి వెళ్ళాడు.
దేవత కూడా మల్ల
్యు బుద్ధి కుశలతకు చాలా ఆనందించింది.
ఆమర్నాడే తన పొలంలో మామిడి మొక్కనాటేందుకు గుంట తవ్వుతున్న
మల్ల
్యుకు, నిండుగా బంగారు కాసులున్న చిన్న రాగి బిందె దొరికింది. అతడు
వెంటనే దాన్ని తీసుకువెళ్ళి భూష
్యుకిస్తూ, జరిగింది చెప్పాడు. అంతా విన్న
భూష
్యు పరమానంద పడుతూ, ‘‘నా
ునా! ఇది ఏ వనదేవతో, నీ శ్రమకు మెచ్చియిచ్చిన
బహుమతే! ఇప్పుడు నువ్వు నాకంటే ధనికుడివి.
ఇక నా కుమార్తెతో, నీ వివాహానికి ముహూర్తం పెట్టిస్తాను, సరా!'' అంటూ
ప్రశ్నించాడు. మల్ల
్యు, గ్రామపెద్ద మాటలకు ఆనందిస్తూ, తన అంగీకారాన్ని
తెలిపాడు. జరిగినదంతా ఆనోటా ఈనోటా విన్న వీర
్యు రెండు రోజుల పాటు
పశ్చాత్తాప పడి, తమ్ముణ్ణి కలుసుకుని, ‘‘తమ్ముడూ, శ్రమఫలితం ఎలావుంటుందో,
నాకిప్పటికి తెలిసి వచ్చింది. నీ శ్రమను దోచుకుని నేను చాలా పాపంచేశాను.
నా రెండెకరాలు కూడా నువ్వే తీసుకో. నన్ను నీ దగ్గర పనివాడుగా
పెట్టుకుని, సోమరిగా ఇబ్బందుల పాలవడంకాక, తగిన శ్రమ చేస్తూ సుఖంగా బతకటం
నేర్పు, చాలు!'' అన్నాడు. మల్ల
్యు అమాంతం అన్నను కౌగలించుకుంటూ,
‘‘అన్న
్యూ! ఇద్దరం కలిసి పొలంలో శ్రమ చేద్దాం. నాదీ నీదీ అన్నభేదం లేకుండా
కలిసికట్టుగా బతుకుదాం,'' అన్నాడు. వీర
్యు, తమ్ముడు చెప్పిందానికి
ఆనందంగా అంగీకరించాడు.
కథ ముగించిన బామ్మ, ‘‘పిల్లలూ! వీర
్యుకులాగే మీకూ శ్రమఫలితం ఎంత
ఆనందాన్నిస్తుంతో తెలిసివచ్చిందా? శ్రమ అంటే చేసేదాని పట్ల శ్రద్ధ అన్న
మాట!'' అన్నది నవ్వుతూ. పిల్లలంతా ఆనందంగా, ‘‘ఓ, బాగా తెలిసింది, బామ్మా!
మేం ఇంకా శ్రద్ధగా చదువుకోవాలన్న మాట,'' అన్నారు.
No comments:
Post a Comment