అది 1945 జూలై 30వ తేదీ. హాలీవుడ్లో సూర్యోద
ు సమ
ుం. నిర్మానుష్యంగా
ఉన్న రోడ్డు మీద తిన్నగా వెళుతూన్న చిన్న వ్యాన్ను, పొదలచాటు నుంచి
వచ్చిన ఇద్దరు మనుషులు అడ్డగించారు. ఆ ఇద్దరిలో ఒకడు, పొడవుగా, సన్నగా,
ఆతృతతో ఉన్నాడు. రెండవవాడు పొట్టిగా, లావుగా నెమ్మదిగా ఉన్నాడు. తుపాకీ
గురిపెట్టి, వాహనంలోని ఇద్దరిని బ
ుటకు లాగారు.
వాళ్ళ కళ్ళకు గంతలు కట్టి, నోట్లో గుడ్డలు కుక్కి లాక్కుపోయి
దాపులనున్న చెట్టుకు కట్టారు. ఆ తరవాత వ్యానులోకి జొరబడి, అందులోని
ఆరుసంచీల వెండినాణాలనూ, ఒక అట్టపెటె్టనిండుగా ఉన్న కొత్త డాలర్నోట్లనూ
తీసుకుని కొద్ది దూరంలో ఆపిన కారులోకి చేరవేసి, శరవేగంతో ఉద
ుపు
పొగమంచులోకి దూసుకుపో
ూరు. పట్టపగలు జరిగిన భ
ుంకరమైన దొంగతనం అది!
ఆ వ్యాన్ హాలీవుడ్ స్టేట్ బ్యాంకుకు చెందినది. చాలా సేప
్యూక,
చెట్టుకు బంధించబడిన ఇద్దరు బ్యాంకు ఉద్యోగులు, ఆ దారిగుండా వెళుతున్న
వారిసా
ుంతో బ
ుటపడ కల్గారు. వారు భ
ుంతో గడగడలాడి పో
ూరు. అంతా
రెప్పపాటులో జరిగిపోయింది. తమను తాము రక్షంచుకోలేకపో
ూరు.
లాక్హీడ్ కంపెనీ కార్మికుల జీతాలకోసం బ్యాంకు నుంచి తీసుకువెళుతున్న
ధనాన్ని భద్రంగా అక్కడికి చేర్చే తమ బాధ్యతను సక్రమంగా
నెరవేర్చలేకపోయినందుకు వాళ్ళు ఎంతగానో బాధపడ్డారు. దొంగలు ఘోరమైన నేరానికి
పాల్పడ్డారు. వాళ్ళ మీద అపహరణ, దారిదోపిడీ నేరాలు ఆరోపించబడ్డాయి.
దొంగిలించిన మొత్తాన్ని పట్టుకోవాలంటే కేసు త్వరగా పరిష్కారం కావాలి.
పోలీసులకూ, నేరపరిశోధకులకూ ఇదొక పెద్ద సవాలుగా మారింది.
బందిపోట్లు
ఏవైనా ఆనవాళ్ళు వదిలారా? చాలామంది దగ్గర విచారణ జరిపారు. దోపిడీకి గురైన
ఇద్దరు బ్యాంకు ఉద్యోగులను కూడా ప్రశ్నించారు. తన కళ్ళకు గంతలు
కడుతూన్నప్పుడు, లావుపాటి చిన్న దొంగ చొక్కా మీద ఒక బ్యాడ్జ
కనిపించిందనీ, అది లాక్హీడ్ సంస్థ ఎంబ్లెమ్ అనీ వారిలో ఒక ఉద్యోగి
చెప్పాడు.
అంటే, ఆ దొంగ ఆ సంస్థలో పనిచేస్తూన్నట్టు చూపుకోవడానికి అలా చేసి
ఉండవచ్చు. ఒకనాడు ఒక పోలీసు అధికారికి, నిర్మానుష్యంగా ఉన్న ప్రదేశంలో
వదిలివే
ుబడిన ఒక కారు కనిపించింది. ఆ కారులోపల ఒక కాగితం ముక్కపై, ఒక
వ్యక్తి పేరూ, చిరునామా కనిపించాయి. వెంటనే అక్కడికి వెళ్ళి, ఆ ఇంటి తలుపు
తట్టాడు పోలీసు అధికారి.
ఒక స్ర్తీ తలుపు తీసి, పోలీసులకేసి ఆశ్చర్యంగా చూసింది. ‘‘దర్యాప్తు
కోసం వచ్చాం,'' అన్నారు పోలీసులు. ‘‘అలాగా! సరే కానివ్వండి,'' అని సమాధనం
ఇచ్చింది ఏబ్లార్డ అనే మధ్యవ
ుస్కురాలైన ఆ స్ర్తీ. పోలీసులు ఇల్లంతా
వెతికారు. ఆతరవాత ఏబ్లార్డ పిల్లలు బంతి ఆట ఆడుకుంటూన్న తోటలోకి
వెళ్ళారు. ఒక కుర్రాడు విసిరిన బంతి, వేగంగా వెళ్ళి, కాంపౌండ్ చివర ఉన్న
షెడ్లోకి వేగంగా దొర్లుకుంటూ తలుపు కింద వున్న సందు గుండా లోపలికి
వెళ్ళింది.
పిల్లలు దాని వెనక పరిగెత్తారు. అయితే తలుపుకు తాళం వేసి ఉంది. ‘‘ఆ
షెడ్లో ఏం వుంది?'' అని అడిగాడు ఒక పోలీసు అధికారి. ‘‘రెండు వారాలక్రితం
ఇద్దరు
ుువకులు వచ్చి దానిని అద్దెకు తీసుకున్నారు. అయినా కొన్ని రోజులుగా
వాళ్ళు అక్కడ కనిపించడం లేదు,'' అన్నది ఏబ్లార్డ. పోలీసు అధికారులు
అనుమానంతో షెడ్ తలుపులు పగలగొట్టారు. తమ బంతి దొరికినందుకు పిల్లలు చాలా
సంతోషించారు.
అయితే, వాళ్ళకన్నా మరింత ఎక్కువగా సంతోషించారు పోలీసు అధికారులు.
ఎందుకంటే వాళ్ళకు ఆ షెడ్లో నేల మీద లాక్హీడ్ గుర్తింపు బ్యాడ్జతో ఉన్న
ఒక చొక్కా, బ్యాంకు మెసెంజర్సకు చెందిన ఆటోమేటిక్ రైఫిల్, రివాల్వర్లు
కనిపించాయి. పోలీసులు బ్యాడ్జని లాక్హీడ్ఫ్యాక్టరీకి తీసుకువెళ్ళారు.
అయితే, అందులోని నంబరుకూ అక్కడి ఉద్యోగుల పేర్లకూ సంబంధం లేదని
పరిశోధన ద్వారా తెలి
ువచ్చింది. అంటే దొంగలు తెలివిగా, అసలు అంకెను
చెరిపేసి, ప్రత్యేకమైన పెన్నుతో దొంగనంబరు రాశారన్న మాట. అయితే, సైన్స
ప్రెూగశాలలో అల్ట్రా వెుులెట్ వెలుతురు కింద,బ్యాడ్జ కొన్ని అంకెలను
సూచించింది.
వాటిలో ఒరిజినల్గా ముద్రించబడిన అంకెల జాడలు కనిపించాయి. వెంటనే
పోలీసులు లాక్హీడ్ ఉద్యోగుల రికార్డులను నిశితంగా పరిశీలించారు.
బ్యాడ్జ మీది పాత నంబరు-పొడవాటి సన్నటి హడావుడి కార్మికుడు జాన్సన్కు
చెందినదని కనుగొన్నారు.
లావుగా, పొట్టిగా నిమ్మకు నీరెత్తినట్టు కనిపించే హార్డీ అతని
స్నేహితుడని కూడా కనుగొన్నారు. అతను కూడా కంపెనీలో ఉద్యోగం చేసేవాడే.
ఆఖరికి రహస్యం బ
ుడ పడింది. నేరస్థులు గుర్తించబడ్డారు. అయితే, తోడుదొంగలు
ఆపాటికే ఎప్పుడో కంపెనీని వదిలి పెట్టారు. వాళ్ళిప్పుడు ఎక్కడ ఉంటారు?
ఫ్యాక్టరీ రికార్డుల నుంచి తీసుకున్న వారి ఫోటోల సా
ుంతో, పోలీసులు
జాన్సన్ను ఒక దారి పక్క హోటల్లో పట్టుకున్నారు.
ఆరోజు సా
ుంకాలమే హార్డీ కూడా అదే హోటల్ పరిసరాలలో తచ్చాడుతూ
పట్టుబడ్డాడు. ఇద్దరనీ జైల్లో బంధించారు. దొంగిలించిన డబ్బును గురించి
అడిగినప్పుడు మొదట తమకేమీ తెలి
ుదన్నారు. ఆ తరవాత, తమ ప్రాణాలు తీసినా
అదెక్కడ దాచామో చెప్పమన్నారు. అయితే, ఒకనాటి రాత్రి, జాన్సన్ పడక కింద
నీళ్ళితోనిండిన ఒక పాత్ర కనిపించింది. ఆ నీళ్ళ మీద ఒక పాత డాలర్నోటు
తేలుతున్నది.
అసంబద్ధమైన ఈ ప్రెూగం ఎందుకై వుంటుంది? వాళ్ళు డబ్బు దాచిన చోటు
తెలుసుకోవడానికి ఇందులో ఏమైనా క్లూ దొరుకుతుందా? పరిశోధనా శాఖ మళ్ళీ
రంగంలోకి దిగింది. బహుశా డబ్బును చిత్తడిగా ఉన్న చోట దాచారేమో! అందువల్ల
కరెన్సీనోటు నీళ్ళల్లో పడేస్తే ఎన్నాళ్ళలో కుళ్ళిపోతుందో తెలుసుకోవాలని
నిందితులు ఈ ప్రెూగానికి దిగారేమో! తోడు దొంగలను జైలులో విడివిడి గదులలో
బంధించారు.
అయితే, ఒక గార్డ సా
ుంతో వాళ్ళు పరస్పరం చీటీల ద్వారా రహస్య
సందేశాలను అందజేసుకుంటున్నట్టు అధికారులకు తెలిసింది. నేర పరిశోధకులు ఈ
సందేశాలను చాలావరకు సేకరించారు. వాళ్ళ సందేశాలలో తరచూ ‘18' అంకె, ‘కాగితం'
అనే మాట కనిపించాయి.
‘‘మనం ఇక్కడే చాలాకాలం ఉండిపోతే, శీతాకాలం వానలు కాగితాలను నాశనం
చే
ుగలవు,'' అని ఒక సందేశంలోనూ, ‘‘మా చిన్న చెల్లెలు వాటిని రక్షంచగలదు.
అయితే ఆమె అక్కడికి చేరుకోవడం కష్టం,'' అని మరొక సందేశమూ తెలి
ుజేశాయి.
‘కాగితం' అనే మాట డబ్బుకు పర్యా
ు పదం అయివుంటుంది. అదే నిజమయితే, దానిని
మరీ చిత్తడి ప్రదేశంలో, చిన్న పిల్లలు వెళ్ళలేని చోట దాచారన్న మాట.
మరి18 దేనికి సంకేతం? అది రోడ్ నంబర్ అయివుంటుందా? పోలీసులూ, నేర
పరిశోధకులూ ‘18' సంఖ్య చెక్కినరాతి ఫలకంగల రోడ్డుకోసం అన్వేషణ
ప్రారంభించారు. అదికనిపించింది. దాని పక్కన వాళ్ళకొక సన్నటి మార్గం, దాని
చివర పదడుగుల ఎత్తు తీగలకంచెగల శ్మశాన వాటిక కనిపించాయి. ‘‘నిజమే, ఈ
సమాధిరాేు సులభంగా జ్ఞాపకం ఉంచుకోగల కొండ గుర్తయివుంటుంది,'' అన్నాడు ఒక
పోలీసు అధికారి.
‘‘అవునవును. చిన్న పిల్ల, ఎత్తయిన తీగల కంచెను దాటి వెళ్ళ లేదు కదా?''
అన్నాడు మరొక నేరపరిశోధనాధికారి ఉత్సాహంగా. వాళ్ళ అనుమానాలన్నీ ఒకే చోటికి
దారితీశాయి. అధికారులు శ్రమకోర్చి శ్మశాన వాటికలో వరుసలు వరుసలుగా ఉన్న
సమాధులనన్నిటినీ జాగ్రత్తగా పరిశీలించి చూశారు. మరేదైనా స్పష్టమైన ఆధారం
లభిస్తుందా అని జాగ్రత్తగా చూడసాగారు. 1898 సంవత్సరంలో మరణించిన ఒక
సైనికుడి సమాధిరాయి వెనక చెత్తాచెదారం, ఆకులూ అలములూ, కొమ్మలూ రెమ్మలూ
కప్పిన ఎత్తయిన మట్టిదిబ్బ కనిపించింది! అధికారులు దానిని తవ్వి చూశారు.
సమాధిరాయి కింద చాలాలోతులో దొంగిలించిన - ఆరు సంచీల వెండి నాణాలూ,
అట్టపెటె్ట నిండుగా మిలమిలలాడే కొత్త డాలర్ నోట్లూ కనిపించాయి! తాము
కనుగొన్న దానిని గురించి జైల్లో వున్న తోడుదొంగలకు తెలి
ుజేశారు. మొదట
వాళ్ళు దానిని నమ్మ డానికి నిరాకరించారు. అయితే ఆఖరికి, తమనేరాన్ని
అంగీకరించక తప్పలేదు.
No comments:
Post a Comment