ఆఫ్రికాలోని ఒక దట్టమైన అడవి మధ్య ఉన్న గ్రామంలో మబూటో భార్య న్జీలీ,
చురుకైన కొడుకు అడీన్తో కలిసి నివసిస్తూండేవాడు. గ్రామానికి కొద్ది దూరంలో
కొంతనేలను చదునుచేసి మబూటో కసావా దుంపలను నాటాడు.
కసావా దుంపలతో చేసిన వంటలంటే మబూటో కుటుంబానికి చాలా ఇష్టం. కసావా
బాగా పెరిగి దుంపలు తవ్వడానికి పక్వానికి వచ్చాయి. ఒకరోజు మబూటో, న్జీలీ
పొలం దగ్గరికి వెళ్ళారు. దానిని చూడగానే, ‘‘మనం రేపు బుష్కూరతో పాటు
కసావాగంజి తాగాలి,'' అన్నాడు మబూటో.
‘‘దుంపలు తవ్వాలి, వాటి తొక్క ఒలవాలి. ఆ తరవాత దంచి పిండి చేయాలి.
అప్పుడే గంజి తయారవుతుంది. ఇవన్నీ రేపటికే ఎలా సాధ్యం. ఇంకొక్క రోజు
ఆగండి,'' అన్నది భార్య న్జీలీ. అయితే, మరునాడు తెల్లవారగానే పొలం దగ్గరికి
వెళ్ళిన భార్యాభర్తలు అక్కడి దృశ్యాన్ని చూసి దిగ్భ్రాంతి చెందారు.
తీవ్రమైన ఆశాభంగానికి గురయ్యారు. మొక్కలన్నీ నాశనమయ్యాయి. ఒక్క కసావాదుంప
కూడా లేదు. ‘‘అంతా పోయింది,'' అంటూ ఏడ్వసాగింది న్జీలీ.
‘‘ఇది అడవి జంతువులపనే అయివుంటుంది. మిగిలివున్న ఒకటీ అరా మొక్కలు
నాశనం కాక ముందే మనం ఆ జంతువులను మట్టుపెట్టాలి,'' అన్నాడు మబూటో కోపం,
బాధా నిండిన కంఠస్వరంతో. ఆ తరవాత తీవ్రంగా ఆలోచిస్తూ భార్యాభర్తలు తమ
గుడిసెకు చేరారు. అమ్మా, నాన్న విచారంగా ఉండడం గమనించిన అడీన్ కారణం
అడిగాడు. మబూటో జరిగింది చెప్పాడు. వెంటనే అడీన్ ఒక తెలివైన సలహా ఇచ్చాడు:
‘‘అవును, నాన్నా. నువ్వన్నది నిజం. జంతువులను పట్టుకోడానికి లోతైన
గోతిని తవ్వడమే సరైన మార్గం. ఒకసారి వచ్చి రుచి మరిగిన జంతువులు మళ్ళీ
మళ్ళీ వస్తాయి. వాటిని రాకుండా అరికడితేనే ఉన్న పంటనైనా కాపాడుకోగలం. పైగా
మనకు జంతుమాంసం కూడా దొరుకుతుంది,'' అంటూ న్జీలీ కొడుకు సలహాను
మెచ్చుకున్నది. మబూటోకు కూడా కొడుకు సలహా బాగానచ్చింది. వెంటనే పారా, పలుగూ
తీసుకుని పొలం దగ్గరికివెళ్ళి గోతిని తవ్వడం ప్రారంభించాడు.
మబూటో గోతిని తవ్వడంలో నిమగ్నుడైవుండగా, ‘‘ఎవడ్రా నువ్వు. నా అడవిలో
ఏం చేస్తున్నావు?'' అన్న కఠిన కంఠస్వరం వినిపించింది. తలెత్తి చూసిన మబూటో
ఉలిక్కి పడ్డాడు. పక్కనే పొట్టిదయ్యాన్ని చూడడంతో హడలి పోయాడు. అంతకు
పూర్వం ఆ అల్లరి దయ్యాలను గురించి వినడమే తప్ప వాటినెప్పుడూ అతడు ఇంత
దగ్గరినుంచి చూడలేదు.
‘‘నా కసావా పొలాన్ని ధ్వంసం చే
యడానికి వచ్చే జంతువులను పట్టుకోవడానికి గోతిని తవ్వుతున్నాను,'' అన్నాడు మబూటో.
‘‘నా అడవిలో, నా అనుమతి లేకుండా గోతిని తవ్వుతున్నావా? ప్రాణాలు
తోడేస్తాను, జాగ్రత్త!'' అని హుంకరించింది పొట్టిదయ్యం. మబూటో భ
యంతో గడగడ
వణుకుతూ, ‘‘నన్ను క్షమించు. పిల్లలు గలవాణ్ణి!'' అన్నాడు. పొట్టిద
య్యం ఏదో
తీవ్రంగా ఆలోచిస్తున్నట్టు కొంతసేపు పైకీ కిందికీ చూసి, తల ఊపి, ‘‘సరి
సరి, ఈసారికి వదిలిపెడతాను. అయితే, ఒక నిబంధన. నువ్వు తవ్వే గోతిలో మగ
జంతువు పడితే నువ్వే తీసుకో. ఆడజంతువు పడిందో అది నాకే సొంతం. సరేనా?''
అన్నది.
‘‘చిత్తం, అలాగే!'' అన్నాడు మబూటో. పొట్టిదయ్యం వెళ్ళిపోయింది. ఆ
తరవాత మబూటో లోతుగా గోతిని తవ్వి, అది కనిపించకుండా ఆకులూ, రెమ్మలూ దానిపైన
మూసి ఇంటికి తిరిగివెళ్ళాడు. మరునాడు తెల్లవారాక మబూటో గోతి దగ్గరికి
వచ్చాడు. అతని వెనకే పొట్టిదయ్యం కూడా వచ్చింది. గోతిలోపలికి తొంగిచూస్తే
అక్కడొక కోతి కనిపించింది. ‘‘అది మగది!'' అన్నాడు మబూటో సంతోషంగా.
పొట్టిద
య్యం వెళ్ళిపోయింది.
మరునాడు పొద్దున వచ్చి చూస్తే గోతిలో దుప్పిపిల్ల పడివుంది. వాడెంతో
సంతోషించాడు. పొట్టిదయ్యం వెళ్ళిపోయింది. ఇలా రోజూ వెళ్ళినప్పుడల్లా హై
నా,
అడివిపిల్లి, ఎలుగుబంటి అంటూ రకరకాల జంతువులు పట్టుబడసాగాయి. అవన్నీ కూడా
మగ జంతువులే కావడం విశేషం.
‘‘కసావా అంటే మగజంతువులకే ఇష్టం లాగుంది,'' అన్నాడు మబూటో. పొట్టిద
య్యం మరేమీ మాట్లాడకుండా వెళ్ళిపోయింది.
ఒకనెల గడిచింది. పొలానికి వెళ్ళి మళ్ళీ అందులో కసావా నాటుదామనుకుని
న్జీలీ అక్కడికి వెళ్ళింది. తలనొప్పిగా ఉండడం వల్ల మబూటో ఇంటిదగ్గరే
ఉండిపో
యాడు. వెళ్ళిన న్జీలీ మధ్యాహ్నానికి కూడా రాలేదు. అడీన్, ‘‘ఆకలిగా
వుంది. అమ్మ కావాలి,'' అంటున్నాడు. పడుకున్న మబూటో లేచి చూశాడు.
సా
యంకాలం కాబోతోంది. న్జీలీకి ఏమయింది? అని మబూటో ఆలోచించసాగాడు.
‘‘నాన్నా, మనం పొలం వెళ్ళి అమ్మను పిలుచుకువద్దాం,'' అన్నాడు అడీన్.
తండ్రీకొడుకులిద్దరూ పొలం కేసి బయలుదేరారు. వాళ్ళు గోతిని సమీపించారు. అది
తెరుచుకుని వుంది. ఏ జంతువు పడిందా అనిలోపలికి తొంగి చూశారు. అక్కడ న్జీలీ
కనిపించింది. ఆమె గోతి వుందన్న సంగతి మరిచిపోయి, దాని మీద కాలువేసి లోపలికి
జారిపడిపోయిందన్నమాట!
‘‘ఆహా! ఆడజంతువు దొరికింది. అది నాకే సొంతం!'' అని వికారంగా అరుస్తూ
పొట్టిదయ్యం అక్కడికి వచ్చింది. ఆ మాటకు గతుక్కుమన్న మబూటో, ‘‘వీలుకాదు,
ఆమె నా భార్య. నువ్వు తీసుకుపోకూడదు,'' అన్నాడు. ‘‘ఆడ జంతువులను మాత్రమే
నువ్వు తీసుకోవాలి. ఆమె జంతువు కాదు. మనిషి!'' అన్నాడు అడీన్.
అయితే, పొట్టిదయ్యం, ‘‘మనుషులు కూడా జంతువులే. ఈరోజు నుంచి ఈమె నాకే సొంతం,'' అన్నది కీచుగొంతుతో.
మబూటోకు ఏం చేయాలో దిక్కు తోచలేదు. నేలపై చతికిల పడి, చేతులతో ముఖం,
నెత్తీ మొత్తుకుంటూ విలపించసాగాడు. అయితే, అడీన్ తల్లిని
వదులుకోకూడదనుకున్నాడు. ‘‘నా తల్లిని ఇది ఎలా అపహరిస్తుందో నేను
చూస్తాను,'' అని ధైర్యంతో ఆలోచించి పొట్టిదయ్యంతో, ‘‘సరే, ఆమె నీకే సొంతం.
వెళ్ళి తెచ్చుకో,'' అన్నాడు.
‘‘వద్దు. నేను దాన్ని కళ్ళతో చూడలేను. అడీన్ ఆ మాట అనడానికి నీకు
నోరెలా వచ్చింది?'' అంటూ మబూటో రోదించసాగాడు. అయితే, పొట్టిద
య్యం ఆనందంతో
భుజాలు ఎగురవేస్తూ, కిచ కిచమని నవ్వుతూ, ‘‘ఇప్పుడే వెళ్ళి తెచ్చుకుంటాను,''
అంటూ దభీమని గోతిలోకి దూకింది.
‘‘నాన్నా,
గోతిలో మగజంతువు పడింది. రా పట్టుకుందాం!'' అన్నాడు అడీన్. మబూటో ఒక్క
గెంతున లేచి నిలబడ్డాడు. తన కొడుకు తెలివికి పొంగిపోయాడు. గోతిలోకి
తొంగిచూస్తూ, ‘‘గోతిలో పడ్డ మగజంతువు నాకు కట్టుబానిస. నాకు సేవలు చే
యడమే
దానిపని!'' అన్నాడు. పొట్టిద
య్యం ఒక్కక్షణం తటపటాయించింది. తరవాత తాను
చిక్కులో పడ్డట్టు గ్రహించింది. అది జీవితాంతం మబూటోకు బానిసగా బతకదలచలేదు.
‘‘సరే, నువ్వామెను, పైకి తీసుకో, మన ఒప్పందం రద్దు చేసుకుందాం!'' అని
మెల్లగా అంటూ, గోతినుంచి జాగ్రత్తగా పైకి ఎగబ్రాకి వచ్చి, అడవిలోకి
జారుకున్నది.
న్జీలీ గోతి నుంచి పైకి రావడానికి మబూటో, అడీన్ సాయపడ్డారు. ముగ్గురూ
ఆనంద పారవశ్యంతో ఆడుతూ పాడుతూ ఇల్లు చేరారు. పొట్టిద
య్యం మరెప్పుడూ వాళ్ళ
జోలికి రాలేదు!
No comments:
Post a Comment