అత్తిమాను దయాగుణం - అపూర్వ కృతజ్ఞత!

నాగాలు చాలాకాలం క్రితం చేసిన వాగ్దానం కారణంగా, ఈనాటికీ అత్తిచెట్టును నరికి పడగొట్టరు. దానికి సంబంధించిన ఒక విచిత్ర కథ ప్రాచుర్యంలో ఉంది:

 

ఒకానొకప్పుడు ఒక నాగాయువకుడు, దూరప్రాంతానికి వెళ్ళి కొండలూ, కోనలూ నిండిన భీకర అరణ్య ప్రాంతం గుండా స్వగ్రామానికి తిరిగివస్తున్నాడు. ఆ కీకారణ్య ప్రాంతంలో దయ్యాలూ, భయానకమైన నల్లటి ప్రాణులూ తిరుగాడుతూ ఉండేవి. రాత్రివేళల్లో వీటి అపాయం మరీ ఎక్కువ. ఆ ప్రాణులకు పదునైన కత్తులూ, కఠారులు అంటే భయం గనక, అవి మనుషుల మీదికి వెనకనుంచే దాడిచేస్తాయని ఆ యువకుడికి తెలుసు. అయితే, ఆ కౄరప్రాణులు ఒక్కసారి పట్టుకుంటే, ఏమాత్రం కనికరం లేకుండా మనుషుల్ని అమాంతం మింగకుండా వదిలిపెట్టవని కూడా ఆ యువకుడికి తెలుసు.

 

పొద్దువాలుతూండగా పెద్దపెద్ద కోరలూ, భయంకరమైన కళ్ళూ గల ఒక పొట్టిదయ్యం వెనకనుంచి వచ్చి ఆ యువకుణ్ణి పట్టుకోబోయింది. దానిని గ్రహించిన ఆ …యువకుడు మెరుపులా వెనుదిరిగి క్షణంలో దాన్ని తన కత్తితో ముక్కలు ముక్కలుగా నరికాడు.

 

చీకటి పడుతూన్న కొద్దీ ఆయుకుడిలో రకరకాల ఆలోచనలు తలెత్తసాగాయి. రాత్రయ్యే కొద్దీ దయ్యాలు బలం పుంజుకుని పెట్రేగిపోతాయి. వాటన్నిటినీ ఒంటరిగా ఎదుర్కొని హతమార్చడం అంత సులభం కాదు. కాబట్టి ఈరాత్రికి ఎక్కడైనా తలదాచుకోవడమే వివేకం అనిపించింది.

 

ఎదురుగా తెల్లటిపువ్వులు, నల్లటి కాండంగల కొండతుమికి చెట్టు కనిపించింది. గుబురుగా ఉన్న ఆ చెట్టు మీద సులభంగా దాక్కోవచ్చన్న ఉద్దేశంతో అతడు దాన్ని సమీపించి, ‘‘నా మీద కరుణించి ఈ రాత్రికి నీ కొమ్మల మధ్య నన్ను దాక్కోనివ్వు.

నువ్వు ఆశ్రయం ఇవ్వలేదంటే, ఆ నల్లటి దయ్యాలు వచ్చి నన్ను చంపేస్తాయి,'' అన్నాడు.

 

కొండతుమికిచెట్టు కొమ్మలనూ రెమ్మలనూ అటు ఇటూ ఊపుతూ, ‘‘క్షమించు. నేనాపని చేయలేను. నేను నీకు ఆశ్రయమిచ్చిన సంగతి ఆ దయ్యాలకు తెలిస్తే, నా కొమ్మలనూ, రెమ్మలనూ విరిచి ఛిన్నాభిన్నం చే…యగలవు. ఆ తరవాత నా గతేమవుతుంది? నువ్వు మరేచోటైనా చూసుకో,'' అన్నది భయం భయంగా.

 

చీకటి దట్టమవుతోంది. యువకుడు వేరెక్కడైనా చోటు చూసుకోవాలన్న ఆతృతతో, మరొక చెట్టువద్దకు వెళ్ళి, ‘‘దయతలచి రాత్రికి తలదాచుకోవడానికి చోటిస్తావా? దయ్యాల కంటబడితే నన్ను హతమార్చకుండా వదిలిపెట్టవు,'' అని వేడుకున్నాడు. ‘‘క్షమించు మిత్రమా! నాకేమో నీకు సాయపడాలనేవుంది. అయినా ఆ శక్తి నాకు లేదు. మా జాతి వృక్షాలు మనుషులకు ఆశ్రయమివ్వకూడదు.

 

మరెక్కడికైనా వెళ్ళు,'' అన్నది ఇనుములా చేవబారిన ఆ చెట్టు, కత్తులలాంటి తన ఆకులను ఆడిస్తూ. దాపులనే ఒక బ్రహ్మాండమైన అత్తిమాను కనిపించింది. ఆ యుకుడు చెట్టు చెట్టుకూ వెళ్ళి మొరపెట్టుకోవడం అది చూసింది. వాడిపై జాలిపడి, ‘‘ఇలా, రా నాయనా,'' అని పిలిచింది.

 

యువకుడు ఆశ్చర్యంతో దానికేసి చూశాడు. ‘‘పెద్ద పెద్ద నా కొమ్మలు చాలా దృఢమైనవి. గుబురుగా ఉన్న కొమ్మలు నిన్ను ఈ రాత్రికి ఆ చీకటి దయ్యాలనుంచి కాపాడగలవు. ఆ దయ్యాల్లో ఒకదాన్ని నువ్వు చంపావు గనక, అవి పగబట్టి నీ కోసం తప్పక వెతుక్కుంటూ వస్తాయి. అయితే, నువ్వు మాత్రం ఏమాత్రం చప్పుడు చేయకుండా కొమ్మలమాటున దాక్కో. తక్కిన వ్యవహారం నేను చూసుకుంటాను అన్నది,'' అత్తిమాను.

 

వెంటనే …యువకుడు చక చకా చెట్టెక్కి, గుబురు కొమ్మల చాటున గుట్టు చప్పుడు కాకుండా దాక్కున్నాడు. మెల్లమెల్లగా అరణ్యమంతా గాఢాంధకారం అలముకున్నది. అక్కడక్కడ కీటకాల కీచుధ్వనులు తప్ప భయానకమైన నిశ్శబ్దం ఆవరించింది.

 

మరికొంతసేపటికి కొన్ని పొట్టిదయ్యాలు వింత వింత ధ్వనులు చేస్తూ తమ సోదరుణ్ణి చంపిన ఆ యువకుణ్ణి వెతుక్కుంటూ వచ్చాయి.

‘‘ఎక్కడ ఆ దుర్మార్గుడు? ఎక్కడ దాక్కున్నాడు పిరికివెధవ?'' అని కేకలు పెడుతూ ప్రతి చెట్టునూ చుట్టివచ్చాయి.

 

‘‘మా సోదరుణ్ణి హతమార్చిన ఆ నీచుడు ఎక్కడున్నాడో చెప్పండి? వాణ్ణి ఇప్పుడే ఖండ తుండాలుగా నరకాలి,'' అన్నది ఆవేశంగా ఒక దయ్యం.

 

‘‘వాణ్ణేకాదు. వాణ్ణి దాచిన వాళ్ళను కూడా ముక్కలు ముక్కలుగా నరికి పోగులుపెడతాం. ఎక్కడ వాడు? ఎక్కడ వాడు?'' అంటూ పైకీకిందికీ గెంతసాగింది ఇంకొక దయ్యం.

 

ఎంతకూ సమాధానం రాకపోయేసరికి దయ్యాలన్నీ కలిసి భీకరంగా కేకలు పెట్టాయి. నానా గొడవ చేశాయి. ‘‘ఎక్కడ వాడు?''అని అరిచాయి ఒక్కసారిగా. ‘‘మాకు తెలియదు,'' అన్నాయి చెట్లు భయంతో వణుకుతూ. ఆఖరికి అవి …యువకుడు దాగివున్న అత్తిమాను వద్దకు వచ్చి, ‘‘ఆ దుర్మార్గుడెక్కడున్నాడో నీకు తెలుసా?'' అని అడిగాయి. ‘‘వాడిక్కడలేడు. ఎక్కడికి వెళ్ళాడో నాకు తెలి…యదు. బహుశా ఆవలివైపు అరణ్యంలో ఉన్నాడో, ఏమో. అక్కడికి వెళ్ళి వెతికిచూడండి,'' అన్నది అత్తిమాను ఏమాత్రం తడబాటు లేకుండా.

 

దయ్యాలు పగసాధించాలన్న ఆవేశంతో కేకలు పెడుతూ అక్కడినుంచి వేగంగా వెళ్ళి పో…ూయి.

 

తూరుపు దిక్కున అరుణోదయం అవుతూండగా యువకుడు, చెట్టుకొమ్మలపై నుంచి కిందికి దిగి వచ్చి, అత్తిచెట్టును కృతజ్ఞతతో కౌగిలించుకుని, ‘‘నువ్వు చేసిన ఈ మహోపకారం నా జీవితాంతం మరిచిపోను,'' అన్నాడు.

 

ఆ తరవాత అతడు స్వగ్రామం చేరి, అరణ్యంలో తను ఎదుర్కొన్న ఆపదగురించీ, అత్తిమాను చేసిన మహోపకారం గురించీ, దాని దయాగుణం గురించీ గ్రామస్థులందరికీ చెప్పాడు.

 

ఆ రోజు సాయంకాలం ఆ యువకుడు క్షేమంగా తిరిగి వచ్చినందుకు గ్రామంలో విందు ఏర్పాటు చేశారు. ఆ సందర్భంగా ఆ యువకుడు అత్తిమానుకిచ్చిన మాటను ప్రతి ఒక్కరూ పాటించాలని నిర్ణయించారు. దానిపట్ల కృతజ్ఞతతో, అత్తిచెట్టును ఎప్పటికీ నరకరాదని ఒక నియమం ఏర్పాటు చేశారు.

 

అందుకే, ఈనాటికీ అత్తిచెట్టు పొలం మధ్య ఉన్నప్పటికీ, నాగాలు దానిని పడగొట్టరు!